Booming Koerdistan

In het begin van mijn vele reizen naar Iraaks Koerdistan waren de vluchten schaars en was ik een van de weinige buitenlanders. Gisteren in mijn (volle) vliegtuig terug naar Irak waren de Irakezen duidelijk ver in de minderheid.

Dat tekent de ontwikkeling van Iraaks Koerdistan. Na 2003 waren er eerst alleen vluchten van de VN en wat toestellen die speciaal voor hulpverleners naar Erbil vlogen. Toen opende Royal Jordanian eens per week een nachtelijke verbinding met Erbil. Een paar kleinere Koerdische maatschappijen kwamen en verdwenen weer.

Austrian Airlines begon rond 2008 een regelmatige verbinding tussen Wenen en Erbil (drie dagen per week) - lange tijd de manier waarop ik de trainers voor het IMCK binnen liet vliegen. Sinds ik in Irak kom, heb ik het vliegveld van Erbil zien groeien: van eenn barak met een landingsbaantje naar een modern vliegveld van een lange baan waar de meeste moderne vliegtuigen kunnen landen.

Toen kwam er de route bij via Istanbul, eerst alleen met Atlasjet, nu ook met Turkish Airlines. Al doen die een beetje gek: ze vliegen behalve op Erbil ook op Sulaymaniya, maar denken dat er voor die twee plaatsen verschillende regelingen gelden. KRG geeft Europeanen bij aankomst een gratis toeristenvisum voor 10 dagen. Turkish weet dat dit voor Erbil geldt, maar eist van passagiers voor Sulaymaniya een Iraaks visum (dat tevoren via het consulaat in bijvoorbeeld Den Haag zou moeten zijn aangeschaft).

Waarom? Omdat de Turken Iraaks Koerdistan (dat een legale status heeft als staat in de Iraakse federatie) niet erkent. Toen premier Erdogan vorig jaar het Turkse consulaat in Erbil opende, onder zowel Turkse als Iraakse als Koerdische vlaggen, weigerde hij over Koerdistan te spreken. In plaats daarvan had hij het over de jarenlange relaties met de oude stad Erbil. Terwijl Turken een van de grootste investeerders zijn in Iraaks Koerdistan, en daarbij geen onderscheid maken tussen de verschillende plaatsen... geld stinkt niet, of het nu in Erbil wordt verdiend of in Sulaymaniya.

Het zijn dit soort investeerders en zakenlieden die de verandering hebben gebracht. Iraaks Koerdistan is daadwerkelijk de poort naar de rest van Irak geworden. Maar dat niet alleen: de grote oliereserves in de Koerdische bodem hebben KRG op de kaart gezet. Met het binnenhalen van de eerste oliegigant (Exxon) een paar weken geleden, kan de groei alleen maar doorgaan.

Dat heeft al grote gevolgen voor de prijzen in de Koerdische hoofdstad Erbil, die met de dag internationaler wordt. Al die expats moeten ergens wonen, dus rijzen de huizenprijzen de pan uit. Al die internationale bedrijven hebben panden nodig, dus zijn de prijzen van zakenpanden enorm gestegen. Al die bedrijven hebben goed lokaal personeel nodig, dus zijn de salariseisen van het kleine groepje Irakezen met de juiste ervaring en kennis navenant gestegen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

(Foto van Erbil: Wikipedia)

Recessie? Dat kennen we niet in Irak. Inflatie wel - maar om heel andere redenen dan we die in Nederland hebben: door de toestroom van expats en het handelsinstinkt van de Koerden om daar een slagje uit te slaan.

Het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ontraadt inmiddels nog steeds alle niet noodzakelijke reizen naar Iraaks Koerdistan - want het hanteert een advies voor heel Irak. Achterhaald, lijkt me, toe aan herziening. Want als iedereen zaken komt doen in Irak, waarom dan Nederland niet? Als iedereen een graantje wil meepikken van de 'boom' in Iraaks Koerdistan, waar blijven mijn landgenoten dan?