photo: Eddy van Wessel

Translate

Friday, May 27, 2011

Klap van de bijl

Hij komt de binnenplaats op met een bijl. ,,Het komt allemaal door jullie!'' Sam sluit haastig de poort die het huis afsluit van de binnenplaats.

Het is buurman, die de hele buurt terroriseert. De pyjama-man, zoals we hem noemen. Hij loopt dag en nacht in een blauw gestreepte pyjama, sleutelt voor de deur aan zijn oude auto, klaagt over alles, bijvoorbeeld over geluid terwijl wij overlast hebben van de vele luidruchtige ruzies in zijn huis. Ik vermoed dat hij getraumatiseerd is, ernstig in de war, maar mijn medewerkers noemen hem simpelweg 'die gek'.

Hij heeft gisteren al geklaagd dat in zijn huis sommige dingen onder stroom staan. En hij weet zeker dat het door ons komt, want wij hebben meerdere elektriciteitsleidingen naar ons pand lopen. Laat heeft hij Sam nog gebeld, die hem beloofd heeft dat we de electricien laten komen om te kijken wat er aan de hand is.

Maar de volgende ochtend blijkt hij het heft in eigen hand te hebben genomen. Hij heeft een van de kabels met de bijl doorgehakt. Volgens mij mag hij van geluk spreken dat hij dat heeft overleefd, maar hij komt vandaag om nog een andere kabel te vernielen, want het heeft niet geholpen.

Verbeeldt het hij zich? Heeft hij last van hallucinaties? Hoe dan ook, dat gezwaai met die bijl en het doorhakken van die kabel is voldoende om hem serieus te nemen. Ik vraag Sam de politie te bellen, en die staat drie man sterk met een tien minuten voor de deur.

Daar ontspint zich een interessante discussie. De man heeft geen enkele spijt van zijn daad. ,,Ze hebben wel drie leidingen. Wat doen ze daarmee? Dokter Barham (de PM) heeft gezegd dat niemand bevoorrecht moet worden.'' De politieman, in het blauw, met een walkietalkie in de hand en een pistool aan zijn riem, maant hem dat het zijn zaak niet is.

,,Ik heb nog twee kabels doorgesneden'', zegt hij dan, in het vuur van zijn betoog. En het wordt nog erger. Sam spuwt bijna vuur als de buurman zegt dat ons pand een ,,hoerenhuis'' is. ,,Ik heb zelf gezien dat ze daar pornofilms kijken!'' Hij blijkt aan de achterzijde op een richel te zijn geklommen om te kunnen kijken in de kamer waarin een zomer lang drie van onze stageaires hebben gewoond. Die jongens keken veel films, en daar zal vast wel iets ondeugends bij zijn geweest.

Opnieuw maant de politieman hem zich niet te bemoeien met andermans zaken. Die Koerdische politie valt mij mee, zo open minded heeft niemand ze me beschreven. ,,Ze hebben de hele tijd Arabieren in en uitlopen!'' roept de man dan. ,,Dat is jouw zaak niet!'' krijgt hij opnieuw te horen.

De politieman vraagt ons of we een aanklacht willen indienen, dan kan hij de man arresteren. We aarzelen. Dat zal de situatie alleen maar verder op scherp stellen, want we weten nu ook zeker dat hij de benzine aan de stam van onze boom heeft gegoten die hem vergiftigd heeft. Hoe zal ons leven worden als hij met zijn gekrenkte eer terug komt?

De buurman krijgt een strenge laatste waarschuwing. Hij druipt af, net als de rest van de buren die zich ermee zijn komen bemoeien.

,,Een hoerenhuis!'' briest Sam. Het is een grote belediging, in dit conservatieve land, en vooral bij een organisatie waar zoveel vrouwen werken als de onze. ,,Ik kon hem wel in elkaar slaan!''

En hoe krijgen we de elektriciteitsleiding nu terug? Daarvoor moet eerst een vergunning worden gehaald, dan moet er kabel worden gekocht, en pas dan kan de electricien ermee aan het werk.
Wat een klap van een bijl kan bereiken... of was het de klap van de wieken die de buurman klaarblijkelijk heeft gehad?

Tuesday, May 24, 2011

'Be glad there is a course!'

Even if not during the course about married life, perhaps in the breaks you will get interesting information, writes Gie Meeuwis in reaction to Saman Penjwini's entry:


Saman should be glad about this course for engaged youngsters for many reasons. The most important of course is the fact that people are told about abuse of women in marriages which should stop. Inequality of persons is something one should fight for.

Next of course is the idea of the "virgin bride". We all make mistakes in love and too often one decides to give their virginity to the wrong person. Love makes us blind as we all know. But what stroke me the most is the fact that it seemed that Saman thought this kind of information for young engaged people is something new. Well it is not.

More than 35 years ago I wanted to marry the woman I loved and love. But the catholic priest would only approve to mary us in a catholic church if we would follow a course for an entire weekend. We decided to get married in church just pro forma, since we were raised in a catholic family and everybody, especially our parents, wanted us to marry in church as well as legally. For us it was more symbolically and romantic than promising eternal love in front of God.

So we went on a weekend to become "formed" into righteous young people who would engage and marry. And what did we do? (As far as I remember, since it is so long ago) We got discussions with another young couple who had had marital problems, information on the legal status, whether to have a marital contract of separating the goods in marriage or bring everything in one ownership and all other legal stuff. Nothing about sex itself of course.

And was it a weekend well spend? Well yes, just for one little hint: never finish the day without giving one another a well meant kiss, out of true love for one another; even when there were differences of opinion, since even those should not shake the relationship. It was this simple "rule" given to us by the troubled couple which really proved to be a good idea (as long as you are honest about it).

But isn't just that the clue: be honest to one another and have the courage to say what is on your heart?

Gie Meeuwis is journalist and trainer

Tuesday, May 17, 2011

No marriage without an awareness course

How to have a happy marriage, is the subject of a course of three hours young couples in Iraqi Kurdistan have to attend in order to be able to get their marriage certificate. This brand new course has been organised to fight the growing number of divorces and the violence between husband and wife.
The report is by Saman Penjwini.

When I was doing my application for getting the marriage certificate I was asked for three things to do before they would issue me with one.
1- Notify the Department of Personal Status
2- Get blood tested for HIV, Hepatitis B and STDs
3- to join an awareness course of three hours on the Social, Health and Legal aspects of marriage.

This was all a bit of hassle for me as I was expecting the first one to be done automatically by the department, the second one is personal responsibility and in the third case: that awareness should be already there.

Yet I was somehow attracted by the idea of this course as I am sure the awareness in my society about almost everything is really low. I had no choice but to do all that, even though each part oft the procedure took me to a long time of queuing and unnecessary waiting.

Even though the course is a brand new aspect in the marriage procedure, I was somehow surprised by the amount of the attention the participants paid to it. It became clear very soon that everything said was new to majority of the participants. Yet I think this information should be taught in schools and by parents. But I was as curious to know more about this course as I guess everyone else was.

It was made up of three parts. First a medical doctor talked about health issues and the biological differences between male and female. In Iraqi Kurdistan this is still a taboo subject. For that reason, talks about periods, sexual behaviour, the hymen and a lot more was really interesting especially to the younger ones.

Honour is a big thing in Middle Eastern communities. So on the wedding night there should be blood on the sheets, otherwise it could mean that the girl is not pure. But in this course it was made clear to everyone that having this hymen doesn’t mean 'pure' and not having it shouldn’t mean 'impure' either as there are ways of having sex to keep the hymen intact, and sometimes the hymen doesn’t necessarily break through having sex, as some poor girls just don’t bleed that night.

The second part was by a social worker explaining different types of violence in marriage, not only against women but both ways. She talked about physical violence, mental violence, cultural violence, religious violence and more. She explained that sometimes simply swearing can be regarded as violence or something that could be done as a joke also can be classed as some type of intimidation or violence.

The third part was by a lawyer and was mainly about the legal obligations and duties by law.

Overall the course was interesting yet I think it should be done in a better way and should be better facilitated for a better result. It took place in a small uncomfortable room, and without a good display system.

On completion of this course they stamp your application and you can then proceed with your application at court, and get the marriage certificate. And then it is time for the big party.

Sunday, May 15, 2011

De Facebook revolutie in Irak

Facebook speelde een grote rol in de 'revoluties' in Tunesie en Egypte. Maar het is ook een nieuwe bron voor media. Dat bleek tijdens een discussie over ' Media and Arab Revolutions' in Doha.

,,We hadden al een speciale afdeling gecreeerd die zich bezig hield met sociale media, en hoe wij daar profijt van konden hebben'', vertelde hoofdredacteur Mustafa Souag van Al Jazeera Channel. Daardoor kon Al Jazeera meteen reageren toen de 'revoluties' in Tunesie en daarna Egypte losbarsten. De contacten waren gelegd, de bronnen waren gechecked. ,,En gelukkig had president Ben Ali in Tunesie Facebook wel toegelaten, zodat het gebruik ervan al bekend was.''

Toch was het niet Facebook alleen dat voor de verandering zorgde, bleek ook op de bijeenkomst in Doha die ter ere van Persvrijheidsdag werd gehouden. Want internet heeft in Tunesie en Egypte hooguit een twintig procent dekking, in Syrie, Jemen en Libie nog veel minder. Het is de combinatie geweest: oproepen via sms en Facebook, en de berichtgeving erover op zenders als Al Jazeera.

Blijft de vraag waarom de demonstraties in Irak zo slecht zijn opgepikt. Want aan Facebook en sms ligt dat niet - ik heb sterk de indruk dat het gebruik van Facebook daar sinds half februari enorm is toegenomen, als ik dat alleen al aflees van het aantal vragen van potentiele vrienden die ik uit Irak krijg. Jongeren hebben het medium ontdekt, en gebruiken het gretig voor de foto's van alle gebeurtenissen uit hun dagelijks leven - en voor die van de demonstraties.

In Sulaymaniya is de rust teruggekeerd sinds het leger het Saray Plein bezette en elke vorm van protest onmogelijk maakte. Alleen een korte betoging tegen het harde optreden in buurland Syrie werd toegelaten. De politiek is aan zet. Komen er vervroegde verkiezingen, komt er een regering van technocraten, gaat het banenplan voor jongeren er komen, komen er maatregelen tegen de corruptie? Wat gaat er uitgevoerd worden van de beloften?

En een vraag die je niet hoort, maar die de komende tijd wel beantwoord moet worden: wat gebeurt er met het gelegenheidshuwelijk van seculiere en religieuze krachten? Houdt dat stand, of zal de politiek erin slagen dat uiteen te spelen? Spannende vragen, maar daarover gaat het op Facebook nauwelijks meer.

Wat de Koerdische lente heeft opgeleverd, is vooral een verharding van standpunten. Na zo'n 200 incidenten (bedreigingen, afnemen camera's, geweld, schoten, arrestaties) waarbij journalisten het slachtoffer werden, zien de grote partijen alle onafhankelijke journalisten als oppositie. En omgekeerd weigeren onafhankelijke journalisten die ik ken vanwege de brugfunctie die ze vervulden, opeens zelfs nog te praten met de 'tegenpartij'.

Op een conferentie over 'Safety for journalists is safety for all' waar het IMCK hoofdrolspelers uit de politiek, pers en politie had uitgenodigd, bleven sommigen uit Sulaymaniya weg omdat het in Erbil plaatsvond - op vijandelijke grond, vonden ze. 'En ze moeten niet de indruk krijgen daar dat er niets aan de hand is.'

Ja, Facebook heeft een hoop nieuwe gebruikers gekregen in Irak. Maar of de protesten verder veel hebben opgeleverd, ondanks de doden en gewonden..?