Klap van de bijl

Hij komt de binnenplaats op met een bijl. ,,Het komt allemaal door jullie!'' Sam sluit haastig de poort die het huis afsluit van de binnenplaats.

Het is buurman, die de hele buurt terroriseert. De pyjama-man, zoals we hem noemen. Hij loopt dag en nacht in een blauw gestreepte pyjama, sleutelt voor de deur aan zijn oude auto, klaagt over alles, bijvoorbeeld over geluid terwijl wij overlast hebben van de vele luidruchtige ruzies in zijn huis. Ik vermoed dat hij getraumatiseerd is, ernstig in de war, maar mijn medewerkers noemen hem simpelweg 'die gek'.

Hij heeft gisteren al geklaagd dat in zijn huis sommige dingen onder stroom staan. En hij weet zeker dat het door ons komt, want wij hebben meerdere elektriciteitsleidingen naar ons pand lopen. Laat heeft hij Sam nog gebeld, die hem beloofd heeft dat we de electricien laten komen om te kijken wat er aan de hand is.

Maar de volgende ochtend blijkt hij het heft in eigen hand te hebben genomen. Hij heeft een van de kabels met de bijl doorgehakt. Volgens mij mag hij van geluk spreken dat hij dat heeft overleefd, maar hij komt vandaag om nog een andere kabel te vernielen, want het heeft niet geholpen.

Verbeeldt het hij zich? Heeft hij last van hallucinaties? Hoe dan ook, dat gezwaai met die bijl en het doorhakken van die kabel is voldoende om hem serieus te nemen. Ik vraag Sam de politie te bellen, en die staat drie man sterk met een tien minuten voor de deur.

Daar ontspint zich een interessante discussie. De man heeft geen enkele spijt van zijn daad. ,,Ze hebben wel drie leidingen. Wat doen ze daarmee? Dokter Barham (de PM) heeft gezegd dat niemand bevoorrecht moet worden.'' De politieman, in het blauw, met een walkietalkie in de hand en een pistool aan zijn riem, maant hem dat het zijn zaak niet is.

,,Ik heb nog twee kabels doorgesneden'', zegt hij dan, in het vuur van zijn betoog. En het wordt nog erger. Sam spuwt bijna vuur als de buurman zegt dat ons pand een ,,hoerenhuis'' is. ,,Ik heb zelf gezien dat ze daar pornofilms kijken!'' Hij blijkt aan de achterzijde op een richel te zijn geklommen om te kunnen kijken in de kamer waarin een zomer lang drie van onze stageaires hebben gewoond. Die jongens keken veel films, en daar zal vast wel iets ondeugends bij zijn geweest.

Opnieuw maant de politieman hem zich niet te bemoeien met andermans zaken. Die Koerdische politie valt mij mee, zo open minded heeft niemand ze me beschreven. ,,Ze hebben de hele tijd Arabieren in en uitlopen!'' roept de man dan. ,,Dat is jouw zaak niet!'' krijgt hij opnieuw te horen.

De politieman vraagt ons of we een aanklacht willen indienen, dan kan hij de man arresteren. We aarzelen. Dat zal de situatie alleen maar verder op scherp stellen, want we weten nu ook zeker dat hij de benzine aan de stam van onze boom heeft gegoten die hem vergiftigd heeft. Hoe zal ons leven worden als hij met zijn gekrenkte eer terug komt?

De buurman krijgt een strenge laatste waarschuwing. Hij druipt af, net als de rest van de buren die zich ermee zijn komen bemoeien.

,,Een hoerenhuis!'' briest Sam. Het is een grote belediging, in dit conservatieve land, en vooral bij een organisatie waar zoveel vrouwen werken als de onze. ,,Ik kon hem wel in elkaar slaan!''

En hoe krijgen we de elektriciteitsleiding nu terug? Daarvoor moet eerst een vergunning worden gehaald, dan moet er kabel worden gekocht, en pas dan kan de electricien ermee aan het werk.
Wat een klap van een bijl kan bereiken... of was het de klap van de wieken die de buurman klaarblijkelijk heeft gehad?