photo: Eddy van Wessel

Translate

Saturday, June 4, 2011

Bagdad is leven van dag tot dag

Bagdad. De stad die door dichters is bezongen, waar ooit de beste artsen vandaan kwamen, die gold als de best opgeleide van het Midden-Oosten, die schitterde aan de Tigris. Die stad bestaat niet meer.

Wat over is, is een derdewereldstad waar alles draait om religie. De sjiitieten uit de steden en dorpen rondom Bagdad maken de dienst uit, de intellectuelen zijn grotendeels vertrokken. De provincialen brachten hun tradities en cultuur mee, of eigenlijk: gebrek aan cultuur. Nog niet zo lang geleden was er het besluit de afdeling zang en dans te sluiten van de faculteit voor de Kunsten, en ook de nachtclubs en bars.

En die religie, die wordt overal gedemonstreerd. Al voor Bagdad verschijnen de sjiitische vlaggen, ze wapperen bij controleposten en langs de weg. En overal zijn portretten van sjiitische geestelijken te zien. Heel Iraaks (want in Iran is dit omstreden) zijn de geschilderde portretten van de schoonzoon en de kleinzoon van de profeet, Ali en Hoessein. Onder Saddam waren al dit soort uitingen jarenlang verboden.

Er zijn nog steeds bommen, en aanslagen richten zich nu vooral op aanhangers van het vorige regiem. Vrijwel dagelijks worden die vermoord. De onvoorspelbaarheid van waar het gevaar loert, heeft tot gevolg dat de Bagdaders van dag tot dag leven. Vooruitgang is nauwelijks waar te nemen; er wordt weinig gebouwd (zeker in vergelijking met Koerdistan waar ik woon), veel wegen liggen open - en aan de hoeveelheid afval dat zich door het zand heeft gemengd kan je zien dat dit al lang zo is en dat iemand er met het geld vandoor is gegaan. Er ligt veel afval, overal: bij huizen, gebouwen, parken. Niemand voelt zich verantwoordelijk, zoveel is wel duidelijk.

Overal is politie, bewakers, leger, veel wapens. Controleposten, soms bemand door een combinatie van politie en leger. En als je daar een foto van maakt, krijg je pas echt problemen. Hier met die camera, weg met die foto. Als je bij overheidsgebouwen naar binnen moet, word je soms wel zeven keer gecontroleerd en in de hitte wachten.

Rondrijden in de stad betekent van de voren overleggen: is dat wel een goed idee? Je hebt veilige en onveilige wijken. Wijken die veilig zijn voor soennieten, wijken die veilig zijn voor sjiieten, wijken die veilig zijn voor buitenlanders. Er zijn wijken waar je als 's avonds rustig kunt gaan winkelen, en andere waar je dat beter niet kunt doen. Gelukkig lijken de Bagdaders redelijk te weten wat de spelregels zijn.

Ze vragen je: hoe lang denk je voor Bagdad weer de oude is? Je vraagt je af of dat ooit gebeurt. De samenstelling van de stad is totaal veranderd. Dat draai je niet zomaar terug.

No comments: